12-07-2020
RECENSIE: STORYTELLING MET IMPACT
Eerlijk gezegd, ben ik er niet zo van. Niet als deelnemer, maar ook niet als trainer: spelvormen tijdens lezingen of trainingen waarbij we allemaal gekke capriolen moeten uithalen. Ik kom niet naar een training of een lezing voor een stoelendans, maar om zoveel mogelijk informatie tot me te nemen en te leren toepassen. Maar goed, wellicht zegt dit meer over mij (dat ik niet kan omgaat met dit soms wat ongemakkelijke situaties) dan over deze methoden om deelnemers bij de les te houden. Dat 999 andere deelnemers van bijvoorbeeld een ‘MBA in 1 dag’ wel vol enthousiasme van hun stoel springen wanneer meesterspreker Ben Tiggelaar dit aangeeft, zegt wellicht genoeg.
Toch was ik nieuwsgierig naar ‘Storytelling met impact’ van Emile Schra, omdat ik alles wat mijn kennis en vaardigheden op het gebied van storytelling kan verbeteren graag tot mij neem. Ook als het om een boek met 75 spelvormen gaat. En ja, dat een van die spelvormen daadwerkelijk een stoelendans betreft, neem ik dan maar even op de koop toe.
Schra, dramaturg, heeft zijn boek onderverdeeld in 10 hoofdstukken, waarin hij ideeën aandraagt voor energizers, hoe om te gaan met je lichaam en stem en hoe in storytelling je fantasie te leren gebruiken en te improviseren. “Onderzoek naar hoe onze hersenen functioneren, heeft in de afgelopen decennia aangetoond dat een goed verhaal op een speciale manier het brein van de luisteraar activeert en hem vervolgens ‘meeneemt’ en enthousiast maakt,” stelt Schra in zijn inleiding. “Schrijvers, dichters en theatermakers werken al een paar duizend jaar vanuit dit principe, net als straatmuzikanten, minstrelen en sprookjesvertellers die mondeling hun verhaal overleverden.”
Mooi – en voor mij toch ook weer een geruststelling dat ik echt niet voor mij onnatuurlijke kunsten en fratsen hoef uit te halen – is Schra’s toevoeging dat als je voor je publiek verschijnt niet een ‘rol’ moet spelen en dicht bij jezelf moet blijven. “Authenticiteit, natuurlijkheid en oprechtheid zorgen ervoor dat je je toehoorders gemakkelijk meeneemt. Niet zozeer een uit het hoofd geleerd verhaal brengt mensen op het puntje van hun stoel, maar een verteller die laat voelen dat hij het verhaal echt wil vertellen, moet vertellen, dat het belangrijk voor hem is.” En zoals ik zelf in mijn boek ‘Spreken met passie; de kracht van storytelling’ ook betoog, schrijft Schra dat sprekers die hun verhaal enthousiast en gepassioneerd vertellen en hun eigen emoties laten zien, grote kans hebben deze emotie ook bij hun toehoorders op te kunnen roepen.
En, zo moet ik toegeven, spelvormen kunnen wel degelijke een goed middel zijn om te leren het gepassioneerd vertellen van verhalen onder de knie te krijgen. Want nu klinkt de oefening ‘Ik ben een tandenborstel’ misschien (of absoluut?) vreemd, een verhaal vertellen vanuit het perspectief van de tandenborstel van koningin Máxima, kan wel degelijk helpen te leren improviseren.
Storytelling is een kunst, zo ben ik meer en meer overtuigd. En gelukkig een kunst die we allemaal kunnen leren. De spelvormen die Schra aanreikt kunnen hier een handig hulpmiddel in zijn. En dat dit voor de een wat ongemakkelijker voelt dan dan voor de ander, is dan maar even zo. Verwacht bij mijn trainingen en workshops nog geen stoelendans, maar het zou maar zo kunnen dat ik aan de hand van ‘Storytelling met impact’ nog wel een of twee spelvormen inbouw waarbij deelnemers van hun comfortabele stoel moeten komen en letterlijk in beweging moeten komen. Alles voor de groei in storytelling!
Storytelling met impact
Emile Schra
Koop het boek hier