WAAROM IK GEEN RECHT HAD DIT BOEK TE SCHRIJVEN… ALLEEN.

23-05-2021

WAAROM IK GEEN RECHT HAD DIT BOEK TE SCHRIJVEN… ALLEEN.

Het schrijven van het boek ‘Inclusief leiderschap’ (en dus de research en interviews die ervoor nodig waren) had voor mij op geen beter moment kunnen komen. Dat Ugur en ik samen dit project aangingen, heb ik dan ook als een feest ervaren. Ik zal uitleggen waarom.

Misschien ben ik wel de laatste die iets mag zeggen of schrijven over diversiteit en inclusiviteit. Ervaring met hoe verschrikkelijk moeilijk het kan zijn om ‘niet mee te mogen doen’, heb ik namelijk niet. Ik voldoe namelijk aan – bijna –alles wat aan de ongeschreven norm voldoet. Ik ben een man. Blank. De veertig gepasseerd. Hetero. Niet sportief, maar wel valide. Het enige waar ik volgens diezelfde ongeschreven norm niet aan voldoe, is dat ik christen ben. Ja, ik ben nog een relikwie dat gelooft in het bestaan van een God. Ik geloof dat er zo’n tweeduizend jaar geleden iemand op deze aardkloot rondliep die Jezus heette en de zoon van deze God was. En om het nog gekker te maken: ik ging jarenlang trouw elke week naar de kerk. Al hield ik dit soms bewust stil wanneer ik in het bedrijfsleven aan het trainen was. Bang voor de reacties op mijn ‘coming-out’.

Ik kom oorspronkelijk uit een kerkgenootschap dat – door eigen stelligheden – zichzelf zag als de ‘ware Kerk’. Was je lid van deze Kerk, dan was je plaatsje in de hemel verzekerd. Leden uit andere kerken moesten dit maar afwachten en volgers van andere religies konden het wel vergeten. Om over de goddelozen maar te zwijgen. Van inclusiviteit was dus geen sprake als je niet bij mijn Kerk hoorde.

Gelukkig kwam ik zelf al vrij snel tot de conclusie dat die ‘ware-Kerkgedachte’ kul was. Wat ondanks mijn vele vragen wel lange tijd overeind bleef, was dat ik geloofde dat alleen christenen de God waarin ik geloof ooit echt zullen ontmoeten. Totdat ik door mijn broer werd gewezen op een christelijke auteur die mij leerde de Bijbel op een andere manier te lezen. Ik kwam tot de geweldige ontdekking dat de Jezus die de exclusief denkende kerken willen volgen juist onvoorstelbaar inclusief is. De God in wie ik nu geloof, houdt van mannen en vrouwen, baby’s en bejaarden, witten en zwarten, hetero’s en lgbt’ers, valide en mindervalide mensen, christenen en niet-christenen – geen onderscheid, geen enkel.

Deze persoonlijke ontdekking maakte het een feest om het geloof in inclusiviteit te vertalen naar het bedrijfsleven. Er volgde een intense samenwerking met een man die ik bewonder en respecteer, iemand met een andere kleur, een ander geloof, een andere achtergrond, een man die ik nu mijn vriend noem: Ugur.

Ugur en ik leerden elkaar kennen bij de boekpresentatie van mijn boek Dienend leiderschap. Als directeur van de Rabobank op diverse vestigingen bleef hij mij uitnodigen om zijn teams te trainen in leiderschap. Mijn geluk was dat hij als interim-directeur met meerdere teams werkte en mij dus geregeld invloog als trainer.

Ugur en ik delen de passie voor dienend leiderschap. Dit boek is eigenlijk een logisch gevolg van ons contact. Dienend leiderschap zonder inclusief leiderschap stelt namelijk geen moer voor. Al heb ik hier lange tijd geen seconde bij stilgestaan. Ik had als blanke heteroman namelijk geen idee, omdat het voor mij altijd zo vanzelfsprekend was erbij te horen. Zolang ik mijn christen-zijn maar een beetje stilhield.

Met dit boek prediken Ugur en ik aan de hand van het fictieve verhaal van Anton eenzelfde evangelie: de blijde boodschap dat we door diversiteit en inclusiviteit niet alleen recht doen aan de mensen met wie we mogen werken en de organisaties de we mogen dienen, maar ook dat die zich keihard uitbetaalt.

Bovenstaande is het voorwoord dat Henk Jan Kamsteeg schreef voor het boek ‘Inclusief leiderschap’

Bestel ‘Inclusief leiderschap’ hier.