RECENSIE: KAMALA’S PAD

31-01-2021

RECENSIE: KAMALA’S PAD

In een artikel onder de kop ‘Evangelicals zien koers Biden met zorg tegemoet’ in het Reformatorisch Dagblad, uit emeritus-hoogleraar ethiek dr. Nelson Kloosterman zijn zorg over Kamala Harris, de nieuwe vice-president van de Verenigde Staten. “Zij is een zeer agressieve liberaal met marxistische opvattingen. Zij kiest vaak voor een radicale koers. Belangrijke christelijke waarden lijken haar te irriteren.” Benieuwd naar waar Kloosterman zich zo’n zorgen over maakt – evangelicals hadden immers gek genoeg minder problemen met Trumps immorele gedrag – dook ik in ‘Kamala’s pad’, een biografie geschreven door Dan Morain, politiek verslaggever die Kamala Harris al volgt vanaf het moment dat zij openbaar aanklager in Alameda County was.

Een goede manier om iemands visie op leiderschap te leren kennen, is te kijken naar zijn of haar rolmodellen. In een televisie-interview gaf Harris, dochter van immigranten uit Jamaica en India, aan bewondering te hebben voor hindoegodin Kali. Deze mythologische strijdster beschermde onschuldigen door het kwaad te verslaan. Wie Kali googelt, vindt haar met het afgehakte hoofd van de duivel in een hand en een ketting met afgehakte hoofden om haar nek. Gezellige dame dus.

Het kwaad zag Harris gedurende haar loopbaan als openbaar aanklager, procureur-generaal van Californië en later als senator namens dezelfde staat, in onder andere mensenhandel, huiselijk geweld, de doodstraf en in haar Republikeinse tegenstanders, de vaak witte mannen van middelbare leeftijd die als schoothondjes achter Donald Trump aanliepen. Maar ook Joe Biden kreeg er in een debat in de strijd om het Democratische kandidaatschap voor het presidentschap ervanlangs, toen ze hem aanviel op het feit dat hij had samengewerkt met enkele senatoren die voorstander waren geweest van rassenscheiding. Biden, die haar eerder had gesteund in haar verkiezingsstrijd om een plekje in de senaat, vroeg zich na afloop van het debat wat beteuterd af of ze dan geen vrienden meer waren? Zijn vrouw Jill had de aanval van Harris ervaren als “een stomp in de maag”. 

Toch werden Biden en Harris weer vrienden, zo bleek uit het feit dat hij haar vroeg zijn vice-president te worden. Harris was blijkbaar niet iemand om lang boos op te zijn. En, zo besefte ook Biden zich, in een debat zijn harde woorden nu eenmaal geoorloofd. Vergeven en vergeten dus. 

Naast de niets ontziende strijd voor rechtvaardigheid zit er nog een kant aan hidoegodin Kali; die van moederfiguur. En ook dit zien we terug bij Harris. Een van haar medewerkers beschrijft Harris als “aardig en grappig in de omgang met medewerkers.” Om aan te vullen dat dit niet over alle senatoren kan worden gezegd: “Veel senatoren hebben een enigszins hooghartige houding tegenover de medewerkers, maar dat is zeker niet het geval bij senator Harris.”

Een moederfiguur wil Harris zijn voor hen die bescherming nodig hebben. Of, zoals ze zelf zei in een verklaring waarom zij destijds openbaar aanklager wilde worden: “Ik wist dat de mensen in onze samenleving die het vaakst worden belaagd door schurken ook vaak de mensen zijn die geen stem hebben en kwetsbaar zijn.”

Terug naar de vrees van de evangelicals dan. Dat de meest kwetsbaren, de ongeboren kinderen, volgens hen niet op de bescherming van Harris kunnen rekenen, is de belangrijkste reden Harris op zijn minst te wantrouwen. Dat pro life bij Trump leek te stoppen na de geboorte, was voor zijn achterban echter minder een probleem. En juist hier wil Harris positief verschil maken. Een bijrol hoeven we van haar de komende jaren dus niet te verwachten. Daar zijn haar overtuigingen om op te komen voor de zwakkeren in de samenleving te groot voor. 

Kamala’s pad
Dan Morain

Koop het boek hier

Ontvang een gratis e-book over Dienend Leiderschap, krijg de laatste blogs over leiderschap en storytelling in je inbox en mis niets! Meld je hier aan… >>