RECENSIE: JOE BIDEN

06-11-2020

RECENSIE: JOE BIDEN

Nog geen week na de inauguratie van Donald Trump liep ik over The Mall in Washington DC. De witte planken die ter bescherming van de te verwachte mensenmassa op de grasmat waren gelegd, werden nog opgestapeld. Niet dat ze allemaal nodig waren, want de opkomst was – ondanks Trumps beweringen – nogal tegengevallen. Het bleek het begin van een nogal bizarre politieke tijd. Een tijd waar – zo lijkt het op moment van schrijven – hoogstwaarschijnlijk een eind aan zal komen. Joe Biden heeft de overwinning in nog maar een staat nodig…

In de dagen van de verkiezingen en de nasleep van het tellen van de stemmen, dook ik in het boek ‘Joe Biden’ van Evan Osnos. Want al was Biden onder Obama acht jaar lang vicepresident, veel wist ik nog niet van de man die, als alles goed gaat, de komende jaren het Witte Huis zal bewonen. Osnos geeft een aardig inkijkje.

Niet dat we als lezer erg veel te weten komen over Bidens politieke koers. Zijn keuze om – na eerdere pogingen – voor het presidentschap te gaan, lijkt vooral gebaseerd op het verlangen Trump uit het Witte Huis te verjagen. Een reden, zo lijkt het, waarom meer dan de helft van de kiezers ook op Biden hebben gestemd. Osnos haalt Franklin Roosevelt aan: “Het presidentschap is niet alleen een bestuurlijke functie […]. Het gaat op de allereerste plaats om moreel leiderschap.” En juist dit is wat Amerika de afgelopen vier jaar heeft gemist.

Osnos geeft een aardig beeld van wie de man achter de politicus Biden is. We leren een gezellige, vriendelijke, oudere heer kennen die ervan geniet in het bijzijn van anderen te zijn. “Biden had een onuitputtelijke behoefte aan contact: handen schudden, mensen bij hun achterhoofd grijpen, oogcontact maken met een scepticus in het publiek. John Kerry, oud-minister van buitenlandse zaken, zei het zo: “Biden haalt ze als het ware naar zich toe en omhelst ze met woorden, en soms ook fysiek. […] En het is allemaal echt.”  

Dat hij in gezelschap zelf degene is die het meest aan het woord is en “alle zuurstof opeist”, wordt hem vaak vergeven, omdat hij toch in staat blijkt je door hem gezien te voelen. Bob Gates, minister van defensie (en Republikein) toen Biden vicepresident was, stelt dat het “onmogelijk” is de (vermoedelijk) toekomstige president niet te mogen. Maar zo voegde hij eraan toe dat Biden “de laatste veertig jaar bij bijna elk onderwerp op het gebied van buitenlands beleid en nationale veiligheid ernaast heeft gezet.”

Hoewel Barack Obama duidelijk er de voorkeur voor had dat Hillary Clinton hem zou opvolgen en niet Biden (die zich in 2015 uit de strijd voor de Democratische nominatie terugtrok door het overlijden van zijn zoon), stelt Obama wel dat de keuze voor Biden als vicepresident het beste politieke besluit was dat hij ooit genomen heeft. Biden zelf stelde toen hij vicepresident werd eerst nog dat hij zelf een betere president was geweest, maar kwam na een tijdje met Obama te hebben gewerkt tot de conclusie dat “de juiste persoon heeft gewonnen, en ik ben er gewoon apetrots op dat ik met hem verbonden ben.”

Wat Biden het Amerikaanse volk qua beleid gaat bieden, blijft dus nog een beetje de vraag. Osnos: “Als hij tot het presidentschap wordt geroepen, is de kans niet groot dat hij met de geëxalteerde retoriek komt die de natie in de ziel raakt. Maar wat hij een volk in rouw wel kan bieden, is troost en helende woorden.”

Joe Biden
Evan Osnos

Koop het boek hier

Ontvang een gratis e-book over Dienend Leiderschap, krijg de laatste blogs over leiderschap en storytelling in je inbox en mis niets! Meld je hier aan… >>