COLUMN IJM: VERKRACHT. VOOR VIJFTIG CENT…

26-03-2021

COLUMN IJM: VERKRACHT. VOOR VIJFTIG CENT…

Tien jaar was ze. Laura. Een mooi, vrolijk meisje dat haar wereld speels tegemoet trad. Een wereld die bestond uit spelen tussen de kleine krotjes in een van de grootste sloppenwijken van Afrika. Een wereld die van de ene op de andere dag instortte. Niet door een toevallige, nare samenloop van omstandigheden, maar omdat iemand haar willens en wetens besloot iets aan te doen. Simpelweg omdat het kon. Op weg naar een winkeltje om een spons te kopen, werd ze de publieke toiletruimte ingetrokken en verkracht door een buurman. Toen hij klaar was, wierp hij haar vijftig cent toe. 

In zijn boek ‘The Locust Effect’ waarin Gary Haugen, oprichter van International Justice Mission (IJM), het verhaal van Laura vertelt, vervolgt hij dat hij liefst zou schrijven dat Laura na wat haar was aangedaan, opgevangen werd en veilig was. Niets bleek minder waar. In landen waar daders straffeloos hun misdaden kunnen begaan, zijn meisjes namelijk niet veilig. Niet op weg naar het openbaar toiletgebouw, niet op school en zelfs niet thuis. Laura werd ook verkracht door een meester en door haar eigen vader.

Eens liep ik zelf door de sloppenwijk waar Laura eerst speelde en later huilend in slaap viel. Ik zag een opgeknapt, maar verschrikkelijk stinkend toiletgebouw, bezocht een beschilderd schooltje en werd voor een kop thee uitgenodigd in een van de betonnen huisjes aan de rand van de wijk. De bewoonster was een van de ‘gelukkigen’ die door sponsoring de krotjes in de wijk was ontvlucht. Ik zag het resultaat van mooie initiatieven van diverse westerse organisaties.

De opgeknapte gebouwen konden Laura echter niet beschermen. Elke wandeling naar het toilet, elke dag op school, elke nacht thuis, liep zij gevaar. Wat Laura – meer dan wat ook – nodig had, was bescherming. Bescherming van een werkend rechtssysteem. Politie-agenten die daders oppakken. Openbaar aanklagers die weten waar ze mee bezig zijn. Rechters die komen opdagen wanneer het moet en daadwerkelijk recht spreken. Autoriteiten dus die er zijn voor meisjes als Laura. 

Potentiele daders moeten beseffen dat ze worden opgepakt en berecht wanneer ze een kind misbruiken. Maar daders weten beter. Ze kunnen hun gang gaan. Laura kon straffeloos worden verkracht. Door de buurman, door een meester, door papa. Het kostte ze hooguit vijftig cent.

Geef om meisjes als Laura: www.ijmnl.org/nd

Maandelijks mag ik namens IJM een column schrijven voor de zaterdageditie van het Nederlands Dagblad. Dit is de de vierde column in de serie.

Lees ook de andere columns:
Column 1: Mijn ziel is al dood
Column 2: Wie houdt het meest van mij?
Column 3: Angst voor een nieuwe nacht