De opdracht was duidelijk. Ik zat alleen op een zolderkamertje aan de Bezuidenhoutseweg in Den Haag, dat werd gebruikt als kantoor van International Justice Mission (IJM). Na de directeur en de Executive Assistant was ik de derde betaalde medewerker van de stichting in Nederland. Mijn directeur ging een week na mijn aantreden op zwangerschapsverlof en haar haar E.A. werkte toen nog slechts een dag in de week. Aan mij de taak het sponsorprogramma van IJM op de kaart te zetten: Freedom Partner. Een maandelijkse bijdrage van 24 euro of meer om te helpen een eind te maken aan slavernij.

Enthousiast ging ik aan de slag. Schreef wat teksten, zocht foto’s bij elkaar en vond een vrijwilliger die een folder vormgaf. Klus binnen de kortste tijd geklaard. Nog los van het feit dat ik direct door het hoofdkantoor in Amerika op mijn vingers werd getikt omdat ik mij in niets aan de huisstijl had gehouden, sloeg het sponsorprogramma nog niet bepaald aan. En al snel kwam ik er achter waar dit aan lag. Ik was namelijk net iets te voortvarend van start gegaan. Als een stapelverliefde puber die tijdens een eerste date zijn meisje ten huwelijk vraagt (en ook nog eens een veel te goedkope ring om haar vinger probeert te schuiven – die folder dus.)

Toch groeiden we als organisatie wel. Met vrijwilligers, eenmalige donateurs en qua bekendheid. Al snel bleek dat de kracht hem niet zat in zoiets tastbaars als een sponsorprogramma, maar in iets ontastbaars als ons verhaal. Want waar wij ook maar de kans kregen, deelden wij onze passie voor de bevrijding van slaven als Kumar die moest werken in een steenfabriek en meisjes als Suhana, die als seksslaaf werd verkocht in een bordeel. (Zie haar verhaal hier).

De puber die zijn meisje wilde veroveren, liet haar beetje bij beetje meer zien van zijn ziel. De levensadem van de organisatie. Het onsterfelijke deel van ons zijn. Ons verhaal. En op dit verhaal haakten mensen aan. Omdat zij werden geraakt en er deel van wilden uitmaken. Zij wilden een rol in een spannende film waarvan de uitkomst nog onbekend was.

Mijn liefde voor storytelling was geboren.

Natuurlijk: geen organisatie kan zonder goede marketing. Lead-campagnes, online straatjes waarin geïnteresseerden worden meegenomen, reclame-uitingen. Blij dat er na een aantal jaar een collega bijkwam die hier wél kaas van gegeten had. Maar steeds meer raakte ik er ook van overtuigd dat de basis van groei ligt in storytelling: de vrouw van je dromen beetje bij beetje iets van jezelf laten zien. Jouw karakter. Jouw passies. Jouw ziel.

Onlangs sprak ik met een medewerker van een bekende NGO, een grote organisatie met landelijke bekendheid en een gestroomlijnde marketingafdeling. Ik kende de organisatie, maar had er eerlijk gezegd weinig gevoel bij. Een mooi meisje in de bar, maar ook na een eerste praatje niet meer dan dat. Een mooie, maar ook lege huls. Ik miste de ziel. Hun verhaal. En dus ook het verlangen deel uit te maken van dit verhaal. Om donateur te worden.

Wat is het verhaal van jouw organisatie of bedrijf?
De levensadem?
De ziel?

Ik ben niet geïnteresseerd in je versiertrucs. Ik ben geïnteresseerd in wie jij bent. Echt bent!

En ja, misschien wil ik dan een volgende keer nog met je uit…

Ontdek hoe jij het verhaal van jouw organisatie kan leren ontdekken en vertellen.

De auteur, Henk Jan Kamsteeg, werkte zeven jaar voor IJM en is nu beschikbaar om andere organisaties te helpen hun verhaal te ontdekken en te vertellen.