HANDDOEKJE LEGGEN

08-08-2019

HANDDOEKJE LEGGEN

Er zijn van die momenten – helaas vaker dan mij lief is – dat ik niet voor mezelf insta. Zoals zojuist nog toen ik genietend van een cappuccino een krantje downloadde op m’n tablet en uitkeek op het zwembad van de camping. Daar zag ik diverse wat nerveus kijkende ouderen hun territorium voor de komende dag zekerstellen. Keurig legden zij hun grote handdoeken over een rijtje stoelen langs de kant van het zwembad om vervolgens weer terug te lopen naar hun caravan. Zonder ook maar een duik in het water te nemen! En daar kwam m’n gevaarlijke ik… Liefst zou ik hen pootje haken, hun handdoeken het water in mikken en tijdens een storm de haringen van hun voortent lostrekken. Maar mn krant is gelukkig net op tijd binnengehaald, dus stort ik mij op het nieuws…

Toch laten de handdoekenleggers mij niet los. Het openlijke ‘ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken’ verbaast mij. Voelen zij dan echt geen enkele gene dat ze ten koste van anderen die wel de hele dag bij het zwembad op de grond moeten zitten de stoelen bezet houden? Natuurlijk gaat het mij niet om die stomme zwembadstoelen – wij gaan zo lekker naar het strand – maar om het openlijke ‘ik-isme’: als IK het maar goed heb, de rest interesseert mij geen moer.

Een tijdje terug las ik met verbijstering dat een een kwart van de Nederlandse bevolking nog geen 25 euro per jaar schenkt aan een goed doel. “Dit kan toch niet waar zijn!”, riep ik nog uit tegen m’n collega’s van IJM. Kan het deze mensen dan echt niets schelen dat er elders op de wereld miljoenen slaven zich letterlijk moeten doodwerken? Dat kinderen in ontwikkelingslanden stelselmatig verkracht worden zonder dat er ook maar iemand ingrijpt, omdat de slachtoffers nu eenmaal arm zijn? Dat miljoenen vluchtelingen ten einde raad zijn omdat de wereld hen heeft uitgekotst?

Het verbijsterende antwoord kwam eens van een oud-buurman die mij tijdens een buurtborrel letterlijk vroeg wat ik er van merk dat de organisatie waar ik voor werkte meisjes bevrijdt uit bordelen? Moest ik mij hier dan wel zo druk om maken…? En hij vroeg mij dit niet eens aan het eind van de avond waarbij ik de alcohol nog de schuld had kunnen geven.

Ja, ook ik geniet momenteel van een vakantie. Dit ondanks al het menselijk drama dat zich tegelijkertijd elders afspeelt. Ik geloof ook dat dit mag. Maar zoals Maya Angelou het eens zei: “Niemand van ons kan echt vrij zijn als niet iedereen vrij is.” En dit is tegelijk wat ik in die zenuwachtige handdoekenleggers terugzie. 

Zie hoe jij echt verschil kunt maken.

Een andere versie van dit blog verscheen eerder als ingezonden in het Nederlands Dagblad.