Ja, in mijn meeste blogs leg ik de nadruk op de rol van leidinggevenden. Hun functioneren heeft nu eenmaal een enorme impact op het functioneren van hun medewerkers. Maar dit haalt de verantwoordelijkheid niet weg bij de medewerkers zelf. Want ook zij kunnen (nee, moeten!) zelf verschil maken.
Vandaag schok ik weer van een onderzoek dat ik las naar de betrokkenheid van medewerkers bij hun werk. Van de tien medewerkers in een willekeurig bedrijf gaan er een á twee met pure tegenzin naar hun werk.
En denk als leidinggevende nu niet direct: “Niet in mijn bedrijf, Kamsteeg! Ik trek namelijk alles uit de kast om mijn medewerkers tevreden te stellen.”
Het spijt mij te zeggen, maar de voetbaltafel, de bedrijfsuitjes en de bonussen hebben lang niet bij al je medewerkers het gewenste effect. Extraatjes worden als vanzelfsprekend in ontvangst genomen, maar hebben 0,0 effect op de betrokkenheid. Niet bij deze medewerkers.
Ik hoorde eens iemand zeggen dat wanneer je voortdurend moppert, je met de dag een grotere mopperaar wordt. Een vicieuze cirkel waar je – zonder een stevige interventie – niet meer uitkomt. Dus ook niet door alle extraatjes die je door je werkgever geboden worden.
De niet-betrokken medewerker doet iedereen een dienst door eerlijk in de spiegel te kijken.
Zit ik nog op mijn plek?
Doe ik nog mijn uiterste best om er het beste van te maken?
Ben ik nog van meerwaarde voor mijn organisatie?
Zo niet… Spreek die persoon in de spiegel dan stevig toe.
Ga aan de bak.
Of zoek een andere bak.
Niemand is erbij gediend dat je blijft mopperen, tegenstribbelen en verzaakt.
De leidinggevende niet. Het bedrijf waar je werkt niet. Maar jij zeker niet!